O Nas

„Szlachcice” czy gwarowa nazwa „Ślakcice” to grupa kolędników, która w dzień św. Szczepana chodzi od domu do domu i prezentuje krótkie wierszowane przemówienie. Niektórzy etnografowie wywodzą ich genezę z popularnych w XVI w. widowisk wędrownych i komedii dell’arte oraz XVII - wiecznych komedii rybałtowskich. Nie da się jednak jednoznacznie stwierdzić, jaki jest rodowód tych widowisk.  „Szlachcice” występują tylko w Kamesznicy, Lalikach (Szare-Suche) oraz w Zwardoniu, a dawniej również w Żywcu, gdzie nosili nazwę „Nowoletnicy”.    

Grupa składa się z młodych mężczyzn ubranych w barwne stroje. Liczy od 7 do 9 osób, w tym 5 postaci grających (Szlachcic, Masorz, Góral, Żyd i Żydówka) oraz muzykantów kapeli baciarskiej (heligonka, wakat). Instrumenty muszą być proste, nieduże, by nie sprawiały problemu przy kolędowaniu często w mroźne dni.   „Szlachcice” przechodzą przez wieś z towarzyszącymi im tłumami gapiów, wstępują do domów i wygłaszają swoje role bardzo szybko, aby obejść możliwe dużo domów i skrócić maksymalnie czas kolędowania.

Jako pierwszy wchodzi do środka sprzed domu lub z sieni Szlachcic zwany też Żołnierzem. Jest ubrany w wojskowy mundur obwieszony bogato medalami, w wysokiej czapce lub rogatywce, w wysokich butach i z szablą u boku. Kłania się wszystkim i, przechodząc się tam i z powrotem, mówi bardzo poważnie, dostojnie swoją rolę.